Επάγγελμα:Καθηγητής-Ντελιβεράς
Στις μέρες μας πολλοί είναι οι άνθρωποι που ενώ έχουν σπουδάσει μια επιστήμη αναγκάζονται να εργαστούν σε αντικείμενο πολύ διαφορετικό από αυτό που σπούδασαν.Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή του Χανιώτη φυσικού που ,όπως λέει ο ίδιος,κάποιες συγκυρίες τον οδήγησαν να γίνει ντελιβεράς.Την ενδιαφέρουσα συνέντευξή του μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ:
Διαβάζοντας τη συνέντευξη πολλές σκέψεις μπορεί να κάνει κανείς.Καταρχάς,όταν υπάρχει ένα τόσο σημαντικό επιστημονικό δυναμικό(καθηγητές,επιστήμονες)γιατί αυτό να μην μπορεί να αξιοποιείται;Γιατί το κράτος επενδύει στη μόρφωση νέων ανθρώπων,ενώ μετά δε διαμορφώνει τις προϋποθέσεις ώστε αυτοί οι άνθρωποι να εργαστούν και να παράξουν έργο πάνω στο αντικείμενο που σπούδασαν και αγαπούν;Πώς γίνεται ένα κράτος να παραδίδει στην κοινωνία πτυχιούχους -έχοντας πληρώσει γι'αυτούς-και στη συνέχεια να τους οδηγεί είτε στην ανεργία,είτε στην ετεροαπασχόληση είτε στην μετανάστευση;Φυσικά αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει τα τελευταία μόνο χρόνια,άρα η απάντηση ότι "φταίει η οικονομική κρίση" δε μπορεί να ληφθεί σοβαρά υπόψη.
Επομένως τι φταίει;Ο ανύπαρκτος προγραμματισμός.Το κράτος δε γνωρίζει πόσους νέους πτυχιούχους χρειάζεται κάθε χρόνο ώστε να εξασφαλίσει ότι αυτοί θα εργαστούν είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα πάνω στο αντικείμενό τους.Οφείλει να γνωρίζει ή να αξιολογεί τις ανάγκες του σήμερα αλλά και σε βάθος πενταετίας,δεκαετίας και περισσότερο.Τέτοιου είδους προγραμματισμό είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν χώρες όπως η Νορβηγία ή ο Καναδάς και αρκετές ακόμα,όχι όμως η Ελλάδα.
Σαν να μην έφτανε ο ανύπαρκτος προγραμματισμός,η προχειρότητα και η κουτοπονηριά που διαχρονικά χαρακτηρίζουν πολλές αποφάσεις σε θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής, ήρθε και η πρόσφατη απόφαση για αποδοχή των πτυχίων από ιδιωτικά κολέγια ως προσόν διορισμού εκπαιδευτικών στο Δημόσιο.
Συγκεκριμένα η διάταξη αναφέρει:
Πρακτικά ,οποιοσδήποτε απόφοιτος ιδιωτικού κολεγίου θα έχει πλέον το δικαίωμα να προσληφθεί ως καθηγητής στη δημόσια εκπαίδευση ενώ μέχρι σήμερα η διακρίβωση των ακαδημαϊκών προσόντων από εκπαιδευτικά ιδρύματα του εξωτερικού γινόταν από τον Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π. Βάσει ποιου σχεδιασμού και ποιας αναγκαιότητας που να εξυπηρετεί το κοινωνικό σύνολο ελήφθη η συγκεκριμένη απόφαση;Εύλογο αλλά ρητορικό το ερώτημα.
Πρέπει,κάποια στιγμή,να ανοίξει ένας διάλογος,ανεξάρτητα από διάφορες πρόσκαιρες σκοπιμότητες.Πότε ,επιτέλους,θα επενδύσουμε στην Παιδεία;Πότε θα καταλάβουμε ως κοινωνία ότι είναι η μόνη σίγουρη επένδυση για το μέλλον;Μία μόνο σκοπιμότητα ταιριάζει,η εξυπηρέτηση ενός εθνικού και κοινωνικού σχεδίου οικονομικής και πολιτιστικής αναμόρφωσης.Από πού θα ξεκινήσουμε;Από τη διάπλαση των νέων.Άλλες χώρες τα κατάφεραν,η Ελλάδα πότε;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου